Relight my fire..., please?!

Ik heb het eens even een paar weken aangekeken, maar moet het nu toch echt even kwijt: 1 juli 2008, een zwart gat in de geschiedenis. Voor de roker althans. Niet alleen was het optrekken van een rookgordijn het ultieme gebaar van ‘sophistocation’, het gaf je ook een sterk, bijna onaantastbaar gevoel: mijn sigaret en ik, wij observeren hier de boel, zijn onafhankelijk en sterk. We versluieren de boel en analyseren de wereld van daarachter. Helaas moeten we nu weer teruggrijpen naar de krant met gaten, bril en nepbaard, of een andersoortig gordijn.

We’re smoked..
Buiten mijn tot 1 juli jl favoriete kroeg staat een groepje rokers triest in de typisch Hollandse motregen. Verdrongen door de niet-rokers. En alsof dat nog niet voldoende is, moeten de niet-rokers die de kroeg inlopen ook nog even een heel vies gezicht trekken als ze door de exhalerende menigte sluipen. Nonverbale communicatie die boekdelen spreekt. Mark my words: binnen een jaar of twee wordt ook roken in de buurt van een openbare entree verboden, niet lang daarna het roken op straat (want die uitlaatgassen waren al tot daar aan toe) en nog even en niet-rokers eisen ook in het huis van een roker dat hij/zij zijn toevlucht zoekt tot een stiekem sigaretje in de kruipruimten. Het moet niet veel gekker worden!

Aanmoedigingsbeleid
Gelukkig gebeuren er ook positieve zaken: de NS deelt bijvoorbeeld chocoladesigaretten uit aan rokers die niet bij de rookzuilen staan (wie wil er nu bij die in de fik staande stinkzuilen staan vraag ik me af), met het verzoek de volgende keer toch liever bij de rookzuil te gaan staan. Voor een chocoladefetisjist is dit dé reden om de volgende keer wéér op geruime afstand van die vermaledijde zuil te gaan paffen: als dat je een gratis pakje sigaretten oplevert, ook al zijn ze van chocola, wat wil je dan nog méér?!

Daarnaast moeten alle rokers als de sodemieter weer in God gaan geloven en naar de kop van Noord Holland verhuizen. Daar is namelijk de enige echte rokersparochie opgericht. Roken in het heilige huis: de Kerk is wel héél wanhopig.. Maar we hebben in ieder geval nog een veilige haven als we echt nergens anders meer terecht kunnen. Thank God voor deze oplossing, we’ll keep it in mind!

Rook jij dat ook?
Waar onze vriendelijke vrienden in rookvrij Den Haag niet bij stil hebben gestaan, is dat rook in een bar of discotheek niet alleen een mooi waas legt over de avond, het versluiert ook een stevige dosis smerige luchtjes. Na mijn eerste niet-roken-in-een-discotheek-avond vorige week, heb ik mij stellig voorgenomen ofwel thuis te blijven, ófwel de volgende keer gewapend met een literspuitbus deo de betreffende horecagelegenheid te betreden. Een penetrante, zure lucht van zweet, alcohol en niet nader te specificeren andere stanken bedwelmt de bezoeker bij gebrek aan sigarettenrook. Met het verbieden van roken mag de overheid op zijn minst de belastingen op deo en andere geurverfrissers drastisch verlagen. Drogisterijen verenigt u en sla u slag! Wij beloven u een ware run op het deo-schap.

Waar rook was, was vuur..
Was de roker al meer en meer een soort van social outcast, de rokende single kan het helemáál schudden in dit nieuwe tijdperk. Niet alleen trokken rokers gemakkelijk naar elkaar toe (het geweldige cliché ‘in de rokershoek is het altijd zo gezellig/moet je zijn voor alle nieuwtjes’ ging voor 100% op, dat kunnen zelfs niet-rokers beamen), het was ook echt een heerlijke ijsbreker. Buiten de supermarkt en het verkeer was de kroeg dé plek voor de single om naar een ‘match’ te zoeken.

En ook voor de non-singles betekent dit een aderlating: zij zullen niet meer kunnen genieten van de shabby versiertaferelen die zich voor hun neus afspeelden. Zonder dat vertroebelende rookgordijn wordt alles toch een stuk minder aantrekkelijk… Al zal de niet-roker dit natuurlijk in alle toonaarden ontkennen. En terecht. Het draait allemaal om perceptie.

Een nostalgisch gevoel bekruipt mij. De gedoodverfde oneliner ‘mag ik een vuurtje’ zal vanaf heden tot de klassiekers worden gerekend en verwerft een soort martelaarsstatus. Met een beetje weemoed steek ik buiten in een donker hoekje een laatste sigaretje op.. Toch maar weer naar de buurman voor het verguisde kopje suiker.